پیاز گل نرگس پُرپَر(عطری)

نرگس‌ یکی از قدیمی‌ترین و محبوب‌ترین گل‌های پیازی در ایرانه، مخصوصاً در فصل زمستان خیلی‌ها با عطرش خاطره دارن.

---

معرفی گل نرگس (Narcissus)

خانواده: Amaryllidaceae (خانواده نرگس‌ها و آماریلیس‌ها).

زادگاه: مناطق مدیترانه‌ای، ایران (خصوصاً شیراز و بهبهان) هم خاستگاه طبیعی چند گونه است.

نوع گیاه: پیازی – چندساله.

زمان کاشت پیاز: پاییز (مهر تا آبان).

زمان گلدهی: اواخر زمستان تا اوایل بهار (دی–فروردین).

رنگ گل‌ها: سفید، زرد، ترکیب سفید–زرد یا نارنجی.

عطر: خیلی از گونه‌ها عطر قوی و شیرین دارن (مثل نرگس شیرازی).

نور: آفتاب کامل تا نیم‌سایه.

آبیاری:

در فصل رشد (پاییز و زمستان): منظم و متوسط.

بعد از گلدهی و زرد شدن برگ‌ها: قطع آبیاری و ورود گیاه به دوره استراحت.

خاک: سبک و زهکش‌دار (مخلوط خاک باغچه + ماسه).

دما: مقاوم به سرما؛ پیاز نرگس نیاز سرمایی داره تا گل بده.

ویژگی‌ها:

عمر پیازها طولانیه و هر سال گل می‌دهند.

در باغچه تکثیر خیلی آسونی دارن و پیازچه‌های جدید کنار پیاز مادر تشکیل می‌شه.

برای گلدان و حتی کاشت در آب هم استفاده میشه.

 

---

📌 معروف‌ترین انواع نرگس:

نرگس شیرازی: سفید با وسط زرد، بسیار معطر.

نرگس کاغذی (Paperwhite): گل‌های ریزتر، خوشه‌ای، سفید و خیلی خوشبو.